Μετά την εξάντληση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου, Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα τυπώθηκαν ξανά, αυτή τη φορά στην τυπογραφική κολεκτίβα Rotta, σε 1200 αντίτυπα. Το βιβλίο διατίθεται και πάλι χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά και το ποσό που θα μαζευτεί θα δοθεί -όπως και της πρώτης έκδοσης- για την κάλυψη αναγκών κρατούμενων συντρόφων.
Η διανομή θα γίνει πάλι μέσα από το δίκτυο στεκιών, καταλήψεων, πολιτικών ομάδων του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου, καθώς κι από γραφεία πρωτοβάθμιων σωματείων (δεν θα βρίσκεται δηλαδή στα βιβλιοπωλεία). Θα γίνει προσπάθεια να φτάσει όσο πιο σύντομα σε όλα τα σημεία που υπήρχε και η πρώτη έκδοση και τα οποία αναφέρονται σε προηγούμενη καταχώρηση εδώ στο site.
Η δεύτερη έκδοση έχει ελάχιστες μικροδιορθώσεις και έναν επικαιροποιημένο πρόλογο.
Πρόλογος Δεύτερης έκδοσης
Η δεύτερη έκδοση του Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα μέσα σε διάστημα λίγων μηνών είναι -εκτός από μικροδιορθώσεις- ίδια στο περιεχόμενο με την πρώτη. Αν και το βιβλίο δεν άλλαξε, μέσα σ’ αυτούς τους λίγους μήνες άλλαξε άρδην το περιβάλλον μες στο οποίο κυκλοφορεί. Η εμπέδωση της οικονομικής κρίσης, η υπογραφή της δανειακής σύμβασης, η είσοδος της χώρας σε καθεστώς επιτήρησης, τα συνεπακόλουθα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, οι συλλήψεις πολλών συντρόφων, η σκλήρυνση των κατασταλτικών προθέσεων και μεθοδεύσεων μέσα στο περιβάλλον της κρίσης, αλλά και η μαζικοποίηση -έστω και στιγμιαία- της αντίστασης στην πλημμυρίδα των μέτρων σφυρηλατούν μια εντελώς καινούρια κοινωνική πραγματικότητα.
Μέσα στις δύσκολες αυτές συνθήκες το κίνημα οφείλει να σταθεί στο ύψος όχι μόνο των περιστάσεων αλλά και των προταγμάτων του. Η ιστορία που παρουσιάζεται σ’ αυτό το βιβλίο είναι αυτή ενός αναρχικού κινήματος που -παρά τα όποια λάθη του- στάθηκε στο ύψος του σε συνθήκες πολύ πιο ζοφερές από αυτές που ζούμε σήμερα, συνθήκες όμως που καθόλου δεν αποκλείεται να βρούμε μπροστά μας στα χρόνια που έρχονται. Παραλληλισμοί των ιστορικών περιόδων και των αντίστοιχων κινηματικών επιλογών μπορεί να είναι γόνιμοι, αλλά πρέπει να γίνονται με σύνεση και αντίληψη των πολύ διαφορετικών συνθηκών που έχει επιβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός, ώστε να μην καταλήγουν (καταλήγουμε) γραφικοί.
Αυτό που δεν αλλάζει διαχρονικά είναι η στάση της εξουσίας απέναντι στους ανθρώπους που την αμφισβητούν. Η εκδικητική απομόνωση πολιτικών κρατουμένων στα υπόγεια του Κορυδαλλού δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τις ιστορίες των φρανκικών φυλακών που παρατίθενται στο τέλος του βιβλίου. Οι τελευταίες αναπροσαρμογές του αντιτρομοκρατικού νόμου φέρνουν σχεδόν σε ταύτιση το νομικό πολιτισμό της ελληνικής δημοκρατίας με αυτόν της εδώ εξεταζόμενης ισπανικής δικτατορίας. Οι φρονηματικές συλλήψεις που πατάνε πάνω σε προσωπικές σχέσεις και ανεξακρίβωτης αξιοπιστίας επιστημονισμούς (π.χ. DNA) -και ενίοτε δεν πατάνε και πουθενά- έχουν σα στόχο να προκαλέσουν το φόβο εκείνο που κάθε ολοκληρωτισμός επιθυμεί να επιβάλει στους υπηκόους του. Η κρατική ρητορική που επιχειρεί να παρουσιάσει τους αγωνιζόμενους αναρχικούς ως εγκληματίες (όχι μόνο τους ένοπλους αγωνιστές, αλλά και τα στέκια ή τους συμμετέχοντες σε πορείες), θα μπορούσε με μια απλή αλλαγή υποκειμένου να ακουστεί από το κρατικό ράδιο της Μαδρίτης στα μέσα της δεκαετίας του ’40. Όλα αυτά καλό είναι να τα έχει κατά νου ο αναγνώστης όταν θα διαβάσει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν.
Κλείνοντας αυτό το σύντομο εμπλουτισμό του προλόγου της έκδοσης θα ήθελα να αποσαφηνίσω και δυο ζητήματα τα οποία, αν και αναφέρονταν στον πρόλογο της έκδοσης και στο οπισθόφυλλο, διαπίστωσα -μέσα από τις βιβλιοπαρουσιάσεις και την καλόπιστη κριτική συντρόφων- ότι προκάλεσαν σύγχυση: Πρώτον, η εκτενής αναφορά σε συγκεκριμένους αγωνιστές δεν έχει σκοπό την ηρωοποίησή τους, ούτε και υποβαθμίζει τη σημασία της συλλογικής αντίστασης των αναρχικών απέναντι στη δικτατορία. Ο αγώνας αυτός δεν υπήρξε μια μεμονωμένη αντίδραση κάποιων (έτσι όπως η φρανκική προπαγάνδα θέλησε να τον παρουσιάσει), αλλά μια μαζική στάση ζωής. Πολλοί από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στον αγώνα δεν εμφανίζονται ούτε σ’ αυτό ούτε και σε κανένα βιβλίο, χωρίς αυτό να μειώνει τη σημασία της προσφοράς τους. Δεύτερον, η γυναικεία συμμετοχή στην αναρχική αντίσταση δεν αποκρύπτεται από τον γράφοντα. Είναι ένα φυσικό επακόλουθο όμως, κυρίως στην πρώτη μετεμφυλιακή περίοδο, του γεγονότος της περιορισμένης συμμετοχής γυναικών στις καθαυτό αντάρτικες ομάδες του βουνού. Η συμμετοχή πολλών γυναικών στα δίκτυα υποστήριξης δεν επέτρεψε την επώνυμη ιστορική καταγραφή τους ως ανταρτών, είτε από την κρατική πλευρά είτε από την κινηματική ιστοριογραφία. Είναι λοιπόν ένα ζήτημα πραγματικότητας αλλά και της ανδροκρατούμενης προσέγγισης που υπήρξε στις ώς τώρα ιστορικές αποτυπώσεις, τις οποίες και εγώ χρησιμοποίησα, χωρίς όμως να αφήσω ασχολίαστη τη σημασία της γυναικείας συμμετοχής.
Tέλος, η δεύτερη έκδοση του βιβλίου τυπώθηκε από την τυπογραφική κολεκτίβα Rotta. Δεν θα παραθέσω τα ονόματά τους -τονίζοντας έτσι και το συλλογικό χαρακτήρα του εγχειρήματος- αλλά τους ευχαριστώ όλους για τη συνδρομή.
Καλή ανάγνωση και υπομονή. Μέχρι την επανάσταση.